Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół.
Na znak zapoczątkowania nowego życia w wierze, osoba ochrzczona otrzymuje imię. Imieniem, które otrzymujemy na chrzcie, zwraca się do nas Bóg: „Wezwałem cię po imieniu, jesteś mój!” (Iz 43, 1). Otrzymać na chrzcie imię oznacza: Bóg mnie zna, akceptuje mnie i przyjmuje mnie na zawsze w mojej niepowtarzalności. Chrześcijanie powinni wybierać imiona świętych, gdyż nie ma lepszych przykładów niż święci, a także lepszych orędowników niż oni. Jeśli moim patronem jest święty, mam przyjaciela u Boga.
Podczas chrztu dzieci wiarę w ich imieniu wyznają rodzice. Chrzest dziecka zakłada, że rodzice świadectwem swojego życia podprowadzą dziecko do wiary i osobistego wyboru Boga w życiu.
Przyjmujący chrzest powinien mieć chrzestnych, którzy mają pomagać, aby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi.
Dokumenty potrzebne przy zgłoszeniu chrztu
Na co najmniej miesiąc przed planowanym chrztem należy do kancelarii parafialnej dostarczyć dokumenty:
- akt urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego;
- personalia rodziców dziecka (imię i nazwisko, wiek, adres zamieszkania);
- dane o rodzicach chrzestnych (imię i nazwisko, wiek, adres zamieszkania);
- zaświadczenia o chrzestnych (z parafii miejsca zamieszkania) stwierdzające, że są wierzący i praktykujący, i mogą być dopuszczeni do tej funkcji;
Rodzice i rodzice chrzestni mają zadbać o to, by odpowiednio wcześniej przystąpić do sakramentu pokuty, aby podczas obrzędu chrztu móc w pełni uczestniczyć we Mszy Św. przyjmując Komunię Świętą.
Kanoniczne wymagania stawiane chrzestnym
Kodeks Prawa Kanonicznego w kan. 874 daje wyraźny przepis, który mówi o warunkach koniecznych, jakie odnoszą się do funkcji chrzestnego i świadka Chrztu Świętego:
Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:
1° jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
2° ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
3° jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
4° jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej *(np. ekskomuniki za przerwanie ciąży);
5° nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.
Przepisy te zabraniają wyznaczania na rodziców chrzestnych osoby żyjące w grzechu ciężkim. Zakaz ten odnosi się do osób mieszkających bez ślubu kościelnego czy też rozwiedzionych, którzy zawarli związek cywilny.
Instrukcja KEP o udzielaniu sakramentu chrztu dzieciom zabrania także dopuszczać do funkcji chrzestnego młodzież nieuczęszczającą na katechizację.